Do płatnej pracy, rodacy – koniec ery bezpłatnych praktyk?

Przyczyn jest na pewno wiele. Niektórzy wybierają je ze względu na większą elastyczność planu zajęć lub bardziej indywidualne podejście, inni z uwagi na mniej teoretyczne, a bardziej praktyczne ukierunkowanie – i to na pewno istotny argument. Nastawienie na doświadczenie jest bowiem wymieniane również jako powód spadku zainteresowania podejmowaniem studiów w ogóle, zwłaszcza, że dyplom szkoły wyższej nie stanowi już gwarancji pracy. To właśnie tych niezdecydowanych do kontynuowania nauki może przekonać podejście praktyczne. Dlatego zajęcia z doświadczonymi specjalistami są bardziej pożądane niż z profesorami, specjalizującymi się w teorii.

Nacisk na praktyczny wymiar dydaktyki pokazują coraz częściej proponowane w Polsce (a popularne już w Europie) studia w trybie nauka+praca. Szczegóły różnią się w zależności od uczelni i pracodawcy, ale podstawowa koncepcja jest taka sama: student dzieli swój czas mniej więcej równo pomiędzy zajęcia akademickie i praktykę w firmie partnerskiej. Pierwsze szkoły odważyły się wprowadzić ten model trzy lata temu – były to Uniwersytet Opolski, Politechnika Poznańska, Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. Jana Amosa Komeńskiego w Lesznie i warszawska Akademia Leona Koźmińskiego. Od tamtej pory taki model powoli popularyzuje się, najczęściej w obrębie kierunków inżynieryjno-technicznych, jak logistyka, transport czy elektrotechnika, ale idea stopniowo rozszerza się też na inne dziedziny.

Na przykładzie Krakowa