Prawo

Koszty uzyskania przychodów przy pracy zdalnej: Zmiany niepotrzebne?

11 maj 2021

Czy i jakie zmiany w prawie podatkowym przewiduje ministerstwo w celu umożliwienia wliczenia kosztów ponoszonych przez pracownika wynikających z konieczności świadczenia pracy zdalnej? Czy i jakie zmiany w prawie podatkowym przewiduje ministerstwo w celu umożliwienia wypłaty rekompensaty pracownikom za koszty poniesione z powodu świadczenia pracy zdalnie, tak aby nie były traktowanie jako dochód podlegający ZUS i PIT? - pyta posłanka w interpelacji do Ministra Finansów.

źródło: fot. Pixabay

Interpelacja nr 22251 do ministra finansów w sprawie potrzeby regulacji przepisów o pracy zdalnej w zakresie kosztów uzyskania przychodów

Szanowny Panie Ministrze,

niebawem znajdziemy się w połowie kolejnego roku podatkowego, tkwiąc w epidemii, a w konsekwencji konieczności pracy zdalnej, poza zakładem pracy. W związku z tym pilną sprawą jest potrzeba uregulowania przepisów o pracy zdalnej w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Szczególnie dotyczy to amortyzacji prywatnego sprzętu komputerowego i innego związanego z pracą oraz ponoszonych przez pracowników kosztów związanych m.in. z dodatkowym zużyciem prądu, wody, ogrzewania, a także wyższych rachunków za Internet (gdy abonament jest limitowany bądź gdy trzeba było poprawić/dostosować tę usługę). Za chwilę upłynie rok od czasu, gdy wielu Polaków ostatni raz było w siedzibie firmy, pracując od tego czasu zdalnie.

Mocą obecnie obowiązujących przepisów prawa pracy i podatkowych pracodawca nie może wliczyć tych kosztów w koszty przed opodatkowaniem, zaś dla pracownika - gdyby otrzymał taki zwrot - w myśl obowiązujących przepisów byłby on dochodem ze stosunku pracy podlegającym ZUS i PIT.

W związku z tą sytuacją zwracam się do Pana z następującymi pytaniami:

Czy i jakie zmiany w prawie podatkowym przewiduje ministerstwo w celu umożliwienia wliczenia kosztów ponoszonych przez pracownika wynikających z konieczności świadczenia pracy zdalnej?
Czy i jakie zmiany w prawie podatkowym przewiduje ministerstwo w celu umożliwienia wypłaty rekompensaty pracownikom za koszty poniesione z powodu świadczenia pracy zdalnie, tak aby nie były traktowanie jako dochód podlegający ZUS i PIT?

Posłanka Katarzyna Kotula

6 kwietnia 2021 r.

Odpowiedź na interpelację nr 22251 w sprawie potrzeby regulacji przepisów o pracy zdalnej w zakresie kosztów uzyskania przychodów

Szanowna Pani Marszałek,

w związku z interpelacją nr 22251 posłanki Katarzyny Kotuli w sprawie potrzeby regulacji przepisów o pracy zdalnej w zakresie kosztów uzyskania przychodów, proszę o przyjęcie poniższych wyjaśnień.

Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych reguluje ustawa PIT¹. Do podatników podatku dochodowego od osób prawnych ma zastosowanie ustawa CIT². Z kolei pracę zdalną - w obecnym stanie prawnym - normuje ustawa o przeciwdziałaniu COVID-19³.

Zgodnie z art. 3 ust. 3-5 ustawy o przeciwdziałaniu COVID-19 wykonywanie pracy zdalnej może zostać polecone, jeżeli pracownik ma umiejętności i możliwości techniczne oraz lokalowe do wykonywania takiej pracy i pozwala na to rodzaj pracy. W szczególności praca zdalna może być wykonywana przy wykorzystaniu środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość lub dotyczyć wykonywania części wytwórczych lub usług materialnych.

Narzędzia i materiały potrzebne do wykonywania pracy zdalnej oraz obsługę logistyczną pracy zdalnej zapewnia pracodawca. Przy wykonywaniu pracy zdalnej pracownik może używać narzędzi lub materiałów niezapewnionych przez pracodawcę pod warunkiem, że umożliwia to poszanowanie i ochronę informacji poufnych i innych tajemnic prawnie chronionych, w tym tajemnicy przedsiębiorstwa lub danych osobowych, a także informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę.

W ocenie organów podatkowych w sytuacji, w której obowiązek zapewnienia narzędzi i materiałów niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej należy do obowiązków pracodawcy, to dostarczenie pracownikowi niezbędnego sprzętu, ubezpieczenie sprzętu, pokrycie kosztów związanych z instalacją, serwisem, eksploatacją i konserwacją sprzętu, czy przeprowadzenie niezbędnych szkoleń, nie skutkuje powstaniem po stronie pracownika przychodów w rozumieniu ustawy PIT.

Stanowisko organów podatkowych jest ogólnie prezentowane, w tym zostało wyrażone w odpowiedzi dla Ministerstwa Rozwoju, Pracy i Technologii, które pod koniec ubiegłego roku poinformowało resort finansów o podjęciu prac legislacyjnych mających na celu uregulowanie na stałe w Kodeksie pracy możliwości wykonywania pracy w formie zdalnej. W odpowiedzi tej, oprócz poinformowania o stanowisku organów podatkowych, Ministerstwo Finansów zaproponowało wprowadzenie w projektowanych przepisach regulacji - wzorowanej np. na art. 4f ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu COVID-19 - zgodnie z którą, zapewnienie przez pracodawcę narzędzi i materiałów potrzebnych do wykonywania pracy zdalnej oraz pokrycie kosztów związanych z instalacją, serwisem, eksploatacją i konserwacją sprzętu, nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Aprobata takiego rozwiązania w toku dalszych prac legislacyjnych (w tym prac parlamentarnych nad przedłożeniem rządowym) oznaczać będzie, że ww. należności (zwrócone nakłady) nie tylko nie będą stanowić przychodu podatnika, ale również nie będą stanowiły podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że pracownicy, którzy wykonują pracę w formie zdalnej mają prawo do kosztów podatkowych, o których mowa w art. 22 ust. 2 i 11 ustawy PIT (nie zostali pozbawieni ich stosowania w związku ze świadczeniem pracy na odległość).

W przypadku, gdy podatnik uzyskuje przychody z jednego stosunku pracy lub stosunków pokrewnych, koszty uzyskania przychodów wynoszą miesięcznie 250 zł, a za rok podatkowy nie więcej niż 3 000 zł. Jeżeli podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku pracy lub stosunków pokrewnych, koszty uzyskania przychodów nie mogą przekroczyć łącznie 4 500 zł.

Koszty uzyskania przychodów w wysokości 250 zł miesięcznie oraz nie więcej niż 3 000 zł albo 4 500 zł rocznie są to tzw. koszty podstawowe. Korzystają z nich podatnicy, których miejsce stałego lub czasowego zamieszkania (nie należy mylić z miejscem zameldowania) jest położone w tej samej miejscowości, w której znajduje się zakład pracy.

W przypadku podatnika, którego miejsce stałego lub czasowego zamieszkania znajduje się w innej miejscowości niż zakład pracy, gdy podatnik nie otrzymuje dodatku za rozłąkę, czy też zwrotu kosztów dojazdu do zakładu pracy (z wyjątkiem, gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu), podatnikowi przysługują tzw. koszty podwyższone. Wynoszą one 300 zł miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 3 600 zł w przypadku, gdy podatnik uzyskuje przychody z jednego stosunku pracy lub stosunków pokrewnych, albo nie więcej niż 5 400 zł w przypadku, gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z więcej niż jednego stosunku pracy lub stosunków pokrewnych.

Koszty podstawowe oraz koszty podwyższone są kosztami zryczałtowanymi kwotowymi. Przysługują niezależnie od ich poniesienia, wysokości uzyskanych przychodów, czy miejsca wykonywania zadań służbowych.

Co istotne, koszty te przysługują w pełnej wysokości zarówno wtedy, gdy obowiązujący pracownika wymiar czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nie został w pełni przepracowany, gdyż podatnik na przykład przebywał na urlopie wypoczynkowym lub w podróży służbowej. Jedynie w sytuacji, gdy podatnik korzysta z tzw. ulgi dla młodych⁴, koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy i stosunków pokrewnych stosuje do wysokości nieprzekraczającej tej części przychodów z tych źródeł, która podlega opodatkowaniu.

Podana wysokość kosztów uzyskania przychodów dla pracowników obowiązuje od 1 października 2019 r. Została wprowadzona nowelizacją z 30 sierpnia 2019 r.⁵ w ramach „Nowej Piątki PiS”. Dzięki temu rozwiązaniu pracownicy zyskali w 2020 r. około 3,4 mld zł (o tyle więcej pieniędzy pozostało w ich kieszeniach), na co wskazuje OSR do rządowego projektu ustawy zawartego w druku sejmowym 3714, w oparciu o który uchwalono powyższe zmiany.

Mając powyższe na uwadze uprzejmie informuję, że w obecnym stanie prawnym trudno uzasadnić wprowadzenie zmian w ustawach podatkowych w celu wyeliminowania niekorzystnych dla pracowników następstw wykonywania pracy w formie zdalnej, gdyż w praktyce one nie występują. Jednocześnie Ministerstwo Finansów na bieżąco współpracuje z Ministerstwem Rozwoju, Pracy i Technologii, tak aby również w przyszłości, po uregulowaniu na stałe w Kodeksie pracy możliwości wykonywania pracy na odległość, nie wystąpiły negatywne skutki podatkowe dla podatników i pracodawców....

czytaj więcej: www.podatki.biz

źródło: www.podatki.biz