Ulga rehabilitacyjna – używanie samochodu osobowego

W ramach ulgi rehabilitacyjnej jest możliwe odliczenie kosztów używania samochodu osobowego na wydatki na dojazdy na konsultacje u lekarza, na zabiegi rehabilitacyjne, do sklepu, do pracy czy na wakacje. Jest to wydatek limitowany do odliczenia od dochodu. Samochód musi stanowić własność (współwłasność) osoby z niepełnosprawnością lub podatnika, mającego na utrzymaniu taką osobę (współmałżonka, dzieci własne
i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, teściów, pasierbów, rodziców, rodzeństwo, ojczyma, macochę, zięciów, synowe), gdy dochód osoby niepełnosprawnej nie przekroczył nie przekracza dwunastokrotności kwoty renty socjalnej określonej w ustawie
z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 1300), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Do dochodów nie zalicza się alimentów na rzecz dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4. updof, świadczenia uzupełniającego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 100a) updof, jednorazowego świadczenia pieniężnego dla emerytów i rencistów w 2019 r. oraz zasiłku pielęgnacyjnego. W 2018 r. kwota tego dochodu wynosi 12.357,60 zł (renta socjalna od 1 czerwca 2018 r. wynosi 1029,80 zł.), w 2019 r. 13.200,00 zł (renta socjalna od 1 marca 2019 roku wynosi 1100,00 zł),  w 2020 r. 14.400,00 zł (od 1 marca 2020 będzie wynosi 1200,00 zł).

Od 1 stycznia 2018 roku według nowych przepisów wydatki na auto będzie mógł odliczyć każdy, kto ma orzeczoną niepełnosprawność lub jego opiekun. Nie trzeba już będzie wykazywać, że przejazdy były związane z przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne tak jak było do tej pory. Można w ramach  tej ulgi jeździć do lekarza, do pracy, na zakupy – wynika z uzasadnienia do projektu. Ministerstwo Finansów napisało
w nim, że zmiana ta „przyczyni się do ułatwienia codziennego życia niepełnosprawnego”.

W ramach tej ulgi można odliczyć w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł.

Koszty utrzymania samochodu  

Pod pojęciem wydatków dotyczących używania samochodu dla potrzeb przejazdu na zabiegi należy rozumieć nie tylko koszty samego przejazdu, ale i koszty utrzymania samochodu (Pismo MF z 7 maja 2007 r., nr DD3-0602-22/IMD/07/MB7-4928). To wydatki związane
z eksploatacją samochodu osobowego, np. wydatki na zakup olejów silnikowych, na naprawy, remonty, przeglądy, zakup części zamiennych czy ubezpieczenie pojazdu.

Odliczeniu w zeznaniu podatkowym podlegają wydatki, które nie zostały sfinansowany (dofinansowany) ze środków ZFRON, Zakładowego Funduszu Aktywności, PFRON lub NFZ, ZFŚS albo nie zostały zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Dowody dla fiskusa

Tak jak dotychczas nie będzie wymogu gromadzenia dokumentów potwierdzających wysokość poniesionych kosztów. Jednak na żądanie fiskusa podatnik będzie musiał przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia.

1) Osoba niepełnosprawna powinna mieć:

    dowód rejestracyjny pojazdu (z którego wynika, że niepełnosprawny jest właścicielem lub współwłaścicielem auta),
    orzeczenie o niepełnosprawności,
    ubezpieczenie OC pojazdu.

2) Podatnik, który ma na utrzymaniu osobę niepełnosprawną, będzie musiał przedstawić nie tylko dowód na to, że jest właścicielem lub współwłaścicielem pojazdu, lecz także, że:

    ma na utrzymywaniu osobę niepełnosprawną;
    użytkował pojazd w celach związanych z rehabilitacją oraz z ułatwieniem czynności życiowych osoby niepełnosprawnej

Zgodnie z przepisami, odlicza się kwotę faktycznie poniesionego wydatku. Przy czym przepisy nie nakazują posiadania dokumentu stwierdzającego wysokość poniesionych wydatków. Nie musimy mieć więc ani rachunków za paliwo, ani dokumentować trasy
i odległości, jaką samochodem przejechaliśmy. Jednak fiskus może też żądać paragonów czy faktur za paliwo, aby ustalić, że samochód jest rzeczywiście użytkowany.

Przepis nie wymaga natomiast, aby osoba niepełnosprawna, względnie osoba posiadająca na utrzymaniu osobę niepełnosprawną, posiadała prawo jazdy i użytkowała samochód jako kierowca. Przepis nie pozbawia prawa do ulgi, gdy w dowodzie rejestracyjnym samochodu jest wymieniony tylko współmałżonek osoby niepełnosprawnej, z którym pozostaje ona we wspólności majątkowej małżeńskiej, jeżeli dowiedzie, że jest współwłaścicielem samochodu (samochód stanowi składnik majątku małżeńskiego).

Należy tu zaznaczyć, że możliwość korzystania z ww. ulgi przysługuje tylko tym osobom, które posiadają (są właścicielami lub współwłaścicielami) samochód osobowy. Na środki transportu innego rodzaju – ulga nie przysługuje (do tego służy inna ulga, wydatek nielimitowany, więcej tutaj).

Cel wyjazdu – obojętny

 Po zmianach wprowadzono rozszerzenie stosowania tego odliczenia. Ustawa w ramach ulgi rehabilitacyjnej daje możliwość odliczenia od dochodu wydatków poniesionych nie tylko na cele ściśle związane z rehabilitacją, ale także wydatków, które przeznaczone są na ułatwienie wykonywania czynności życiowych. Taki zapis uzasadnia rozszerzenie prawa do odliczenia również w przypadku wykorzystywania samochodu na przejazdy do lekarza, do pracy czy na zakupy, a nie tylko na zabiegi rehabilitacyjne. Zmiana ta przyczyni się do ułatwienia codziennego życia osób niepełnosprawnych i dotyczyła będzie wszystkich osób niepełnosprawnych bez względu na posiadaną grupę inwalidzką....

źródło: www.oddechzycia.pl