Znaleźli pracę dzięki Werbeo – historia Magdy

Zaznałam na własnej skórze dyskryminacji ze względu na płeć, gdy szukałam nowej pracy z półrocznym niemowlakiem. A później wyczerpująca praca dla korporacji stała się bezpośrednią przyczyną mojej choroby. Lecz paradoksalnie, dopiero powrót z renty do pracy pomógł mi wrócić do równowagi. Praca jest więc w moich oczach winowajcom i wybawieniem, ma niejednoznaczny, trudny do określenia, traki trochę słodko-gorzki smak. Jak mądre przysłowie mówi, praca leczy. I choć brzmi to banalnie, coś w tym jest, praca ma dla mnie ogromną wartość terapeutyczną. Pracując, czuję się potrzebna, sprawcza i zadbana. Praca zapewnia mi godne warunki życia… ale też dalej nadwyręża moje zdrowie. 

Praca z orzeczeniem. To tak łatwo napisać… ale to nie jest prosta decyzja, by zacząć pracować jako osoba z niepełnosprawnością. Ta decyzja pod tytułem “schowaj swoją dumę i ambicję głęboko w kieszeni” i bierz pracę, która jest. A jest jej bardzo mało. Ale z czasem okazało się, że metoda małych kroków działa najlepiej. Zaczynałam od prostej pracy biurowej, w której nie wszystkim zadaniom umiałam sprostać. Nawet tym, które wcześniej mi wychodziły, co frustrowało. Zawzięłam się i uczyłam rzeczy zawodowych na nowo. Raz szło lepiej, raz gorzej, zwłaszcza z Excelem. Z czasem byłam lepsza, zdobyłam ciekawszą pracę koordynatora, zostałam doceniona. Zamarzyło mi się więcej – rozwojowa i lepiej opłacana branża, po części zgodna z moim wykształceniem. Ale bez doświadczenia nikt nie chciał dać mi szansy i etatu. Czy warto podjąć trud uzupełnienia kwalifikacji? W tym wieku? Bez gwarancji czy się uda? Bez widoków na wynagrodzenie rynkowe? Dla samej satysfakcji i robienia tego, co być może się lubi? Zaryzykowałam. Czy było łatwo – nie. Czy poprawiłam swoją sytuację zawodową – tak. Dzięki Werbeo udało się zdobyć bardzo ciekawą pracę, w której mam dalsze możliwości rozwoju. Ale przekwalifikowanie zapewniło mi coś więcej niż lepszą wypłatę — dodało mi odwagi. Dziś wiem, że sobie poradzę nawet wtedy, gdy zawodowe okoliczności się zmieniają. Co chciałabym przekazać innym osobom z niepełnosprawnościami  – próbujcie, bo małymi krokami można zajść dalej, niż to się na początku wydaje.

Magda