Rodzaje pracy i zatrudniania

Praca zdalna i praca stacjonarna mają wiele ze sobą wspólnego, ale można też w nich dostrzec pewne różnice.

Pojęcie pracy stacjonarnej

W doktrynie prawnej próżno znaleźć definicje pracy stacjonarnej. Pozostaje więc posługiwanie się powszechnie przyjętym określeniem. Praca stacjonarna wykonywana jest w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę, w większości przypadków jest nim siedziba pracodawcy.

Pojęcie pracy zdalnej

Praca zdalna, zwana inaczej telepracą lub e-pracą to zdalne wykonywanie obowiązkówsłużbowych za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej takich jak np. poczta e-mail, komunikatory internetowe.

Kodeks pracy stawia pewne warunki, jakie powinna spełniać telepraca. Powinna ona być wykonywana regularnie, poza zakładem pracy oraz przy jej świadczeniu i przekazywaniu wyników wykorzystywane powinny być środki komunikacji elektronicznej.

Zalety:

Wygoda

Wzwiązku z wykonywaniem obowiązków służbowych związanych z pracą zdalną pracownik nie musi codziennie dojeżdżać do pracy. Jest to praktyczne i korzystne rozwiązanie dla pracownika niepełnosprawnego.

Oszczędność

Pracodawca nie musi ponosić kosztów pracy i przystosowania miejsca pracy do określonych potrzeb pracownika niepełnosprawnego na terenie firmy.

Korzyści odnosi także sam pracownik nie wydatkując środków pieniężnych na dojazdy  do siedziby pracodawcy.

Elastyczność

Osoba wykonująca swoją pracę w formie telepracy posiada pełną dowolność jeśli chodzi o organizację swojego dnia, dziennego rytmu i ustalania priorytetów.

Należy wskazać, iż jest to także dobre rozwiązanie dla osób chcących pogodzić karierę zawodową z obowiązkami domowymi i wychowywaniem dzieci.

Dostępność

Korzyść, która dotyczy tak pracownika jak i samego pracodawcy. wykonywanie pracy „na odległość” pozwala nawiązać współpracę z osobami pochodzącymi z różnych regionów kraju. Bariera kilometrów dzielących pracownika i pracodawcę zanika.

Jedyna możliwość pracy

Często jedyna możliwość podjęcia pracy, szczególnie dla osób niepełnosprawnych, wykluczonych z aktywizacji zawodowej z powodów swoich ograniczeń zdrowotnych

Wady:

Samodyscyplina

Praca zdalna wymaga od pracownika dużej samokontroli. Brak bezpośredniego kontaktu z przełożonym sprzyja większej swobodzie działania, jednak brak dyscypliny może doprowadzić do obniżenia jakości świadczonej pracy.

Ważnym elementem przy tej formie pracy jest określenie przez pracodawcę tzw. zadaniowości czyli rozliczania pracy od jej efektów.

Brak kontroli

Aspekt dotyczący pracodawców. Przełożony telepracownika nie ma bowiem pełnej kontroli na nim. Taka forma współpracy wymaga zaufania pracodawcy względem pracownika co do prawidłowego wykonywania powierzonych mu zadań.

Jednakże WERBEO zapewnia odpowiednie programy kontrolujące zarówno czas pracy pracownika, jak również jej efekty.

Brak balansu

Aspekt dotyczący pracownika. Telepracownik kończąc pracę nie zmienia otoczenia, zostaje w tym samym miejscu, które jest jednocześnie biurem i domem. W takich warunkach łatwo zatracić granicę między czasem wolnym a pracą. Jednakże osoby z niepełnosprawnościami posiadają świadomość, że taka forma pracy jest dla nich najczęściej jedyną formą zarobkowania i nie mają z tym problemu.

Telepraca to przyszłość

Praca zdalna na świecie bije rekordy popularności. Już co trzeci pracownik w krajach rozwiniętych swoje zawodowe obowiązki wykonuje w dowolnym miejscu i czasie. Do 2020 roku w krajach rozwijających się w ten sposób będzie pracował co drugi pracownik dużej firmy i 70 proc. zatrudnionych w start-upach, w głównej mierze już dziś opierających się na zatrudnieniu zdalnym. Pracę zdalną przez internet w Polsce wykonuje 6% pracowników - zdecydowanie mniej niż w Danii lub Szwecji, gdzie pracę w ten sposób świadczy ponad 15% pracowników. I wcale nie chodzi tutaj o osoby z niepełnosprawnością, ale o wszystkich aktywnych zawodowo. Podjęcie telepracy przez wielu niepełnosprawnych, ma ogromne znaczenie, choćby przez wzgląd na fakt, że na rynku znajduje się bardzo duża ilość osób mających problem z podjęciem pracy stacjonarnej, dotarciem do niej ze względu na bariery architektoniczne czy odległość. Szczególnie problem ten widoczny jest u osób z ograniczeniami ruchowymi i u pracodawców posiadających bariery architektoniczne. Tymczasem w dobie dzisiejszej technologii telepracownik może wykonywać wiele zadań z domu. Takie możliwości dają komputer i internet – dziś już prawie każdy ma do nich dostęp. Telepraca jest szczególnie ważnym aspektem dla pracodawcy, który nigdy nie byłby w stanie zatrudnić określonej ilości osób z niepełnosprawnością do pracy stacjonarnej. Wiele zakładów znajduje się w mniejszych miejscowościach, gdzie pozyskanie odpowiedniej ilości pracowników niepełnosprawnych jest bardzo trudne do zrealizowania. Telepraca otwiera dużo większe możliwości obszarowe i zadaniowe. Wielu pracodawców, tylko dzięki zastosowaniu połączenia zatrudnienia stacjonarnego z telepracą jest w stanie wypełnić ustawowy obowiązek zatrudnienia 6% osób niepełnosprawnych, uzyskać całkowite zwolnienie z wpłat na PFRON.

Mimo oczywistych wartości, jakie niesie ze sobą zatrudnienie osób z niepełnosprawnością, pracodawcy, aby uzyskać przewagę konkurencyjną i skutecznie stawić czoła przyszłym wyzwaniom związanym z zatrudnieniem powinni postawić na technologie i rekrutację osób z rynku niepełnosprawnych, przede wszystkim w formie telepracy.

Co wybrać?

Wybór między pracą zdalną, a pracą stacjonarną tak naprawdę zależy od kilku czynników. Głównym z nich jest to czy dana praca wymaga stałej, bezpośredniej obecności, udziału pracownika (np. kucharz, mechanik, pracownik produkcji) albo czy pozwala na jej wykonywanie w formie telepracy (np. grafik, redaktor, analityk).

Zarówno jedna forma zatrudnienia jak druga niesie za sobą korzyści jak i utrudnienia.

Tak naprawdę wybór odpowiedniej formy świadczenia pracy zależy od indywidualnych preferencji, zdolności, potrzeb i wymagań danych osób. Poznanie wzajemnych potrzeb pracownika i pracodawcy pozwoli określić która forma – forma telepracy czy pracy stacjonarnej okaże się najbardziej korzystna dla każdego z nich.